"Αφέντη του έρωτά μου, που βασάλον σου πιστό η αξιά σου μ΄ έμπλεξε με στέριο αγάπης πλέμα,σου στέλνω τούτο μου το μήνυμα γραφτό,βεβαίωση χρέους, όχι για να δείξω πνέμα.
Τόσο μεγάλο χρέος που το φτωχό μου πνέμα, μηνέχοντας λόγια να το δείξει, θα ξεγυμνωθεί.Μα ελπίζω σε καμιά δική σου ιδέα καλήν,που η ψυχή σου ολόγυμνο να το δεχτεί:
ώσπου κάποιο άστρο που οδηγάει τα βήματά μουμε δείξει πρόσχαρον με όψη ωραία και ντύσειμ΄ επίσημη στολή τον κουρελή έρωτά μουκι η αγάπη σου άξιον μέ ΄βρει για να μ΄ εχτιμήσει.
Τότε πια θα τολμάω να καυχηθώ πως σ΄ αγαπώ,μα ως τότε εκεί, που ίσως θα μ΄ έψεγες, ας μη φανώ".
Τόσο μεγάλο χρέος που το φτωχό μου πνέμα, μηνέχοντας λόγια να το δείξει, θα ξεγυμνωθεί.Μα ελπίζω σε καμιά δική σου ιδέα καλήν,που η ψυχή σου ολόγυμνο να το δεχτεί:
ώσπου κάποιο άστρο που οδηγάει τα βήματά μουμε δείξει πρόσχαρον με όψη ωραία και ντύσειμ΄ επίσημη στολή τον κουρελή έρωτά μουκι η αγάπη σου άξιον μέ ΄βρει για να μ΄ εχτιμήσει.
Τότε πια θα τολμάω να καυχηθώ πως σ΄ αγαπώ,μα ως τότε εκεί, που ίσως θα μ΄ έψεγες, ας μη φανώ".
-Ουίλιαμ Σαίξπηρ: Σονέτο Νο 26-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου